Åžuan: 21. KISIM 1. Söz
Hz. Hüseyin Efendimiz, Kerbelâ’da aile efradıyla susuzluktan yanarken, güneÅŸin etrafı cehennem gibi kavurduÄŸu bir öÄŸle vaktinde çadırın önüne çıkmıştı. Kumları avuçlayarak ellerini yıkamıştı. Bu sırada kendisini üzüntü ile seyreden sâdık hizmetçisinin: "Yezid’e biat etseydi de bu sıkıntıyı çekmeseydi acaba ne olurdu?" ÅŸeklindeki kalpten geçen bir düÅŸüncesi, Hz. Hüseyin’in ruhuna aksetmiÅŸti. Mânâlı mânâlı hizmetçinin yüzüne bakarak ÅŸöyle buyurdu:
"Muhakkak ki, bizim Yezid’e biat etmeyiÅŸimizin saltanat düÅŸüncesiyle bir alâkası yoktur. Babadan oÄŸula kalan devlet, dedemiz Hz. Peygamberin gösterdiÄŸi yola aykırıdır. Biz Yezid’e biat edersek, Ä°slâmın en büyük direklerinden biri olan seçim yollu idareyi temelinden sarsmış oluruz." Halk seçsin, Yezid deÄŸil, kim olursa olsun itaat ederiz...